Opiera się na założeniu, że dla opanowania języka obcego kluczowa jest tzw. ekspozycja znacząca, czyli słuchanie obcojęzycznych wypowiedzi, których sens jest zrozumiały ze względu na zrozumiały kontekst sytuacji.

W tej metodzie lektor posługuje  się w miarę możliwości jak najprostszym językiem, wspiera swoje wypowiedzi mimiką i gestami, powtarza ten sam komunikat na różne sposoby i okazuje radość, gdy dzieci zaczynają rozumieć, co do nich mówi. Nie prowokuje dzieci do mówienia, a gdy same zaczynają w końcu mówić, to nie poprawia ich błędnych wypowiedzi.

Wszystko to wiąże się z założeniem, że uczeń nie może doświadczać stresu ani lęku podczas zajęć językowych, gdyż takie emocje będą blokować uczenie się.

To metoda reagowania całym ciałem podczas uczenia się słów i fraz w języku angielskim. Opiera się na założeniu, że uczeniu się języka sprzyjają: milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny, związany z treścią przekazu.

Nauczyciel wydaje proste polecenia i demonstruje je, aby wspomóc ich rozumienie. Uczniowie powielają te ruchy.

W tej metodzie wykorzystuje się różne rekwizyty, aby za ich pomocą tworzyć sytuacje z życia wzięte i odgrywać role.

Z jednej strony, nie wymagamy od małych dzieci mówienia, które stanowiłoby przeszkodę w wykonaniu ćwiczenia.

Z drugiej strony, praca tą metodą pozwala zaspokoić silną potrzebę ruchu u dzieci. Dzieci uwielbiają zabawy ruchowe!

Głównym celem nauki za pośrednictwem metody bezpośredniej jest kształtowanie umiejętności prowadzenia rozmowy.

Opiera się na naturalnym kontakcie uczniów z nauczycielem.